Ik kijk terug op de week en denk aan de verhalen. De verhalen die niet zijn verteld maar waarvan ik voel dat ze de wereld gemaakt hebben zoals hij nu is. Vertieft en in pijn. Ik vraag me af wat er zou gebeuren als al die verhalen zouden worden gedeeld en de pijn zou worden gevoeld. Het zou huge zijn.
Zouden we die pijn kunnen dragen met z’n allen? Zouden we de verbinding die het brengt, aan kunnen?
Of leven we liever verder op onze eilandjes waar we ons verhouden tot die ander zonder te weten wie er werkelijk tegenover ons staat?
We zijn zoveel groter dan we denken. Dus ja, samen zouden we die pijn kunnen dragen en transformeren. Beetje bij beetje. We zouden stil moeten staan bij onszelf omdat het in óns raakt, de pijn van die ander. En beseffen dat we die pijn niet hoeven op te lossen voor de ander. Het feit dat de pijn gezien wordt, gedeeld en samen gedragen, kan maken dat het wordt tot een enorme kracht: gedeelde liefde.
Reactie plaatsen
Reacties