Het blijft een wonderlijk fenomeen: zowel mensen als dieren kiezen niet vanzelfsprekend wat goed voor hen is. Of eigenlijk: mensen en dieren kiezen niet vanzelfprekend wat goed voor hen is, zolang ze nog in de overleefstand zitten.
Bij mijn paarden zie ik het heel uitgesproken: daar waar anderen paarden zich overgeven aan een behandeling, worden mijn paarden steeds onrustiger. Ze gaan lopen, schrapen met hun voorbenen, schuren...alles om de onrust die ze voelen te reguleren. Gelukkig zijn wij over het algemeen gezegend met geduldige behandelaren. En uiteindelijk komt dan ergens het punt dat het omslaat en ze zich over kunnen geven. Een moment waar niet te veel aandacht aangegeven moet worden, want voor je het weet, speelt het verzet tegen het onbekende alweer op.
Want dat is wat het is: onbekend. Zowel mensen als dieren kennen geen andere wereld dan waarin ze zijn. En het kost vertrouwen maar ook gewenning om het nieuwe, ‘betere’ toe te laten. Zeker als al van te voren aangevoeld wordt dat het ‘groots, mooi en fijn’ zou kunnen worden. Doodeng…
Daarnaast is een ander kenmerk van overleven het fenomeen dat je het gevoel hebt dat er geen keus is. Vaak ben je slecht verbonden met je lichaam. Je lichaam dat met zijn bijbehorende gevoelens dient als kompas. Je hebt het gevoel dat je gedwongen wordt op bepaalde momenten en niet anders kan. Wat maakt dat je ofwel verstijft of de strijd aangaat met dat wat er wordt gevraagd.
Als je eenmaal met jezelf aan de slag gaat dan ga je deze weerstand op een bepaald moment herkennen. Er is dan een moment van keuze zonder dat dit bepaald wordt door de emoties. Je kan dan kiezen voor dat wat je wilt in plaats van dat wat het angstige lichaam je vertelt. Je weet dan dat je niet hoeft te laten tegenhouden door de alarmlichten, dat het een bepaalde overgave vraagt om je in nieuw gebied te begeven. En dat je daar de tijd voor mag nemen die jij nodig hebt. Zeker oeroude systemen hebben maximale veiligheid nodig om te ontdooien om vervolgens te transformeren. En doordat je op die manier leert luisteren naar dat wat jouw lichaam jou wilt vertellen, kan je het ook die zorg bieden die het nodig heeft. Op die manier ga je van overleven naar leven.
Morgen is het 21 juni, midzomer…. Je hebt nog even de tijd om gebruik te maken van de aanbieding en je aan te melden voor een kennismakingsgesprek.
Die grote drempel die je voelt? Die hoort erbij. Een eerste kennismaking maakt vaak heel duidelijk of dit het juiste moment is om de reis aan te vangen van overleven naar leven. Voor mij is het om het even. Al moet ik wel toegeven dat ik steeds weer geniet als ik de reisleider mag zijn in dit proces. En steeds weer versteld staat waar de reis heen leidt.
Reactie plaatsen
Reacties