Één van de meest belangrijke dingen is dat je je gezien voelt. Door jezelf en door de ander. Als je je gezien weet, merk je dat doordat er oog is voor dat wat jou zo specifiek jou maakt. Het geeft verbinding, met jezelf en de ander. Echter: hoe vaak willen we 'niet opvallen' of hebben we het gevoel dat we niet 'anders' mogen zijn? Maar ook: hoe vaak vinden we dat we anderen niet anders mogen behandelen omdat we alle 'gelijk' zijn? Heel veel ouders gaan ook op die manier met hun kinderen om: al hun kinderen 'moeten' gelijk worden behandeld. Maar ook andersom: ouders 'moeten' op één lijn staan. Hoe zou het zijn om echt vanuit je eigenheid te reageren zonder dat je het gevoel heb dat je daarin iemand tekort doet? Dat je de ander werkelijk kan zien in wat hij/zij nodig heeft en wat passend is? Dat jij je laat zien in wie je werkelijk bent en daardoor ook de waardering krijgt om wie je werkelijk bent?
Het vraagt een oprechtheid waarvan we soms bang zijn de ander er mee te kwetsen. Maar door die oprechtheid kan de ander jou en zichzelf leren kennen. En van daaruit kan gekozen worden met wie en wat je je wilt verbinden.
De wereld wordt mooier als jij werkelijk jij bent.
Reactie plaatsen
Reacties